OSC MA1, 7 jaar succesvol meidenvoetbal

Na zeven seizoenen in grotendeels dezelfde samenstelling te hebben gespeeld gaat het meidenteam van OSC MA1 over naar de Dames 1 op zondag. Tijd om het team los te laten en hopelijk dient er zich op korte termijn een kundig trainer/coach aan. Dat heeft het team echt verdiend en het nieuwe combiteam heeft veel potentie.

Als je terug kijkt is dit team de afgelopen jaren zeer succesvol geweest in het opkomende meidenvoetbal. Dat is een prestatie van formaat zeker als je bedenkt dat het geen selectieteam is. Selecteren kan een voordeel zijn, maar hoeft niet altijd de enige sleutel tot succes te zijn. Voor dit team is de onderlinge vriendschap zeker een factor geweest wat mede het succes heeft bepaald.
Enkele feitjes op een rij over 7 jaar voetbal.
• Tweemaal kampioen: MC1 najaar 2010 kampioen 2de klasse F, MB1 najaar 2011 kampioen 2de klasse 7. In het najaar 2013 wordt als eerstejaars A-team het kampioenschap in de 1ste klasse op een haar na gemist. Wel volgt promotie naar de hoofdklasse.
• Drie keer promotie naar de Hoofdklasse Regio Oost: MB1 voorjaar 2012, MB1 voorjaar 2013 en MA1 voorjaar 2014.
• Toernooiwinst 17-5-2014 bij FC Gelre. Tweede in 2013 op het 7 tegen 7 toernooi van Kethel in Schiedam.
• Memorabele wedstrijden: Na twee verliespartijen (5-1) winst tegen DIO '30 (3-2) met in de laatste minuut een inswinger van Lisa. Na 5 verliespartijen 6-5 winst op Blauw Wit (najaar 2014). 5-3 winst op OVC na 1-3 achterstand bij de rust. 6-5 winst op CUPA na 0-2 achterstand. Tweede kampioenschap tegen RKHVV door na een achterstand terug te komen en met een gelijkspel het kampioenschap binnen te halen. 0-25 winst op BVC. 4-4 gelijkspel tegen Zeewolde na 0-4 achterstand met de rust.
• Ongeslagen in thuiswedstrijden in seizoen 2013-2014
In het najaar van 2006 is dit team onder initiatief van R. van Mulekom gestart met de eerste trainingen. Dit was eigenlijk nog voordat de grote groei in het meidenvoetbal van start ging. De eerste competitiewedstrijden werden gespeeld in het seizoen 2007-2008 met als bevlogen leidster Anke. Het team moest nog wennen aan het grote veld en aan het spelen van wedstrijden. Gespeeld werd in een gemengde competitie, dus ook tegen jongensteams. Als teamleiding hadden we niet in de gaten dat vanaf de 16-meter uitgetrapt mocht worden. Dat heeft ons menig tegendoelpunt gekost. Ook was er niemand die dat tegen ons vertelde, wisten wij veel. Een van de eerste wedstrijden ging dan ook met 20-0 verloren. We speelden in die tijd nog op het oude complex Balveren aan de Oosterhoutsestraat waar Martin en Jan nog nadrukkelijk de scepter zwaaiden. Lekker trainen in de modder. Zelfs meiden vinden dat (soms) leuk.
Op een gegeven moment was er onrust binnen het team en was een breuk onvermijdelijk. Het vertrek van enkele speelsters bracht uiteindelijk de rust weer terug. Binnen het team moest er echter wel een nieuwe hiërarchie ontstaan. Marianne en Lisette kwamen in het najaar van 2009 bij het team en zullen zich in het begin afgevraagd hebben waar ze terecht waren gekomen. Maar uiteindelijk zorgden de nieuwe speelsters waaronder ook Romy voor nieuwe elan binnen het team.
Vanaf dat moment was ook Robert van Bel bereid de training op zich te nemen en op zaterdag te coachen. Aangezien de meeste meiden pas met voetballen waren begonnen was er engelengeduld nodig om ze basisbeginselen van het voetbal bij te brengen en het was knap om te zien hoeveel geduld Robert en Theo op konden brengen. Niet alleen voetbal is belangrijk, maar zeker ook het sociale aspect en niet te vergeten normen en waarden.
Voor ons als trainers was het belangrijk om een trainerscursus bij de KNVB te volgen. Dit gaf ons voldoende nieuwe inzichten en motivatie om gericht door te gaan. Technisch en tactisch was er de nodige winst te behalen.
In die tijd gloort langzaam de opkomst van het meidenvoetbal aan de horizon en vanaf nu gaan de ontwikkelingen razendsnel. Vanuit de KNVB wordt de ontwikkeling van het meidenvoetbal vol ondersteund met veel uitwisseling van kennis als gevolg. Het is goed om als vereniging hiervoor beleid op te stellen en vervolgens uit te voeren. Helaas beseft niet iedereen de potentie van het meidenvoetbal en het is zaak om dat door prestaties constant onder de aandacht te brengen. Al vaker is een kip met gouden eieren door onwetendheid geslacht. De toekomst zal het uitwijzen.
In het najaar van 2010 wordt in de tweede klasse F het eerste kampioenschap behaald. Omdat niet alle wedstrijden waren gespeeld werd dit pas begin februari duidelijk. Jammer dat dit als mosterd na de maaltijd komt. Toch hebben we dit eerste kampioenschap alsnog gevierd. In appelkarretjes door het dorp en met champagne bij Multimate.
Het tweede kampioenschap wordt in het najaar 2011 behaald. Als eerste jaars B-team in de tweede klasse 7. We speelden dat seizoen erg constant, maar gaven het kampioenschap nog bijna uit handen na een 0-1 verlies tegen rivaal SVHA. Later moesten we in de laatste wedstrijd tegen RKHVV het kampioenschap binnen zien te halen en dat lukte door een late gelijkmaker in de tweede helft. Ondanks de grote teleurstelling bij de meiden van RKHVV werden we in de kantine onthaald met het nummer "We are the champions" van Queen. Een hele mooie geste van onze sportieve tegenstandster.
Nu gingen we op een aanhangwagen op strobalen door het dorp. Niet helemaal ongevaarlijk maar wel een niet te vergeten ervaring.
Met dit kampioenschap was de eerste promotie naar de hoofdklasse een feit. Duidelijk was dat we aan het niveau moesten wennen en eindigden we ergens onderin. Toch was er een lichtpuntje. Op het eind van de competitie wisten we goed tegenstand te bieden en verloren we tekens nipt. Ook werd het duidelijk dat fysiek veel meer van ons wordt geëist. Tegenstanders als Varsseveld, DZC en DVV waren duidelijk gewend om zo te spelen.
Najaar 2011 was ook het begin van de sponsoring door VWB. Dit gaf ons team een prachtige uitstraling en onze meiden waren hier maar wat trots op. Op de mooie trainingspakken, inloopshirtjes en tassen zullen vele teams binnen OSC jaloers zijn geweest.
In het najaar van 2012 eindigden we in de eerste klasse op een mooie derde plaats en dit was voldoende om weer naar de hoofdklasse te promoveren. Tevens het moment van afscheid van Robert. Soms gebeuren dit soort dingen als natuurlijk proces. Als lid van de TC heeft hij de belangrijke taak om het meidenvoetbal binnen OSC onder de aandacht te brengen.
In het voorjaar van 2013 kwamen we in de hoofdklasse beter uit de startblokken maar komen we nog net tekort tegen teams als Blauw Wit. Toch was het verschil geringer geworden. Dit ook door de komst van een ontbrekend puzzelstukje in ons team (Carmen).
De meiden leerden om de wedstrijden naar hun hand te zetten en speelden regelmatig op zijn Duits. Nooit opgeven totdat het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Dat heeft ons menige overwinning opgeleverd. Ook werd voor het eerst op de Grebbenberg getraind. Deze krachttraining moest het team extra power geven.
De meiden waren inmiddels op een leeftijd gekomen dat ze naar de A overgingen. Als eerstejaars A-team werd het team ingedeeld in de 1ste klasse regio Oost. Vanaf augustus 2013 tot de wedstrijd eind november tegen Brakkenstein, hebben we een prachtige reeks neergezet met veel overtuiging en prima voetbal. Dit is waarschijnlijk de beste periode die we als team hebben gekend. Vorm is een ongrijpbaar iets en dat merk je pas als het weer voorbij is. Alle puzzelstukjes vielen op dat moment precies in elkaar. Bij de thuiswedstrijden werd dan ook voor veel spektakel gezorgd dat wist het in grote getale opgekomen thuispubliek op waarde in te schatten. Mooi combinatievoetbal en vele prachtige doelpunten als gevolg. Soms is voetbal eenvoudig.
Helaas was de wedstrijd tegen Brakkenstein tevens het breekpunt van dit seizoen. Op ongeoorloofde wijze is ons het kampioenschap ontnomen en tevens werd een periode van veel blessures ingeluid. Dit is de donkere kant van het voetbal en het is jammer dat goedwillende teams hieronder moeten leiden. Blijkbaar gaan andere zaken meespelen. Tegen (te) hard spel wordt te weinig opgestreden en met daarbij de thuisfluiters opgeteld, moet je je afvragen of dit het allemaal waard is. De KNVB mag zich dit ook afvragen, maar geven op dat soort momenten helaas niet thuis en het is jammer om dat te constateren. Trieste balans eind 2013 is 4 geblesseerde spelers waarbij Rianne met een gescheurde voorste kruisband het voornaamste slachtoffer is. Onze zelfvertrouwen heeft een grote deuk opgelopen.
We hebben uiteindelijk ons recht weten te behalen door de volgende wedstrijd tegen Brakkenstein in de hoofdklasse ongeldig te laten verklaren aangezien zij weer een niet speelgerechtigde speelster opgesteld hadden. Jammer dat dit op deze manier moet, maar daar krijg je het kampioenschap niet mee terug.
In het voorjaar 2014 speelden we wederom in de hoofdklasse 2 Regio Oost, maar nu met 12 ploegen in de regio van Winssen tot Dronten. Vanaf het begin hebben we grote moeite gehad om voldoende speelsters op de been te krijgen. Blessures, school en werk eisen haar tol. Gelukkig krijgen we hulp aangeboden van de MB1 en van Dames 1 en weten we op deze wijze het seizoen toch tot een goed einde te brengen met als hoogtepunt de toernooiwinst bij FC Gelre. Daar zag ik voor het eerst na lange tijd dat de passie weer terug was. De problemen bij ons team hebben er in ieder geval toe geleid dan er binnen de damesafdeling meer begrip en sympathie voor elkaar is ontstaan. Dit blijkt uit het feit dat we als combiteam van Dames 1 (eerstejaars op dispensatie), MA1 en MB1 speelsters het toernooi hebben gespeeld en gewonnen.
Een vijftal meiden van MB1 hebben kunnen ervaren wat het is om op dit niveau te spelen en hebben daar hopelijk komend seizoen voordeel van. Het restant van Dames 1 en de meiden MA1 vormen het volgende seizoen het nieuwe Dames 1 en daarvan kunnen we nog veel moois verwachten. Voor mij is de tijd gekomen om het team over te dragen. Hopelijk weet OSC hiervoor de juiste personen te vinden en hopelijk worden hiervoor de juiste middelen ingezet. Het team is volwassen geworden en is een waardige ambassadeur voor het vrouwenvoetbal bij OSC en omgeving.
Lucca, Zita, Lisa, Lisette, Rianne, Roos, Merel, Romy, Hannah, Carmen, Kim, Kim, Priscilla, Marianne, Kelly en Marisa bedankt dat ik jullie trainer en coach mocht zijn en ik wens jullie veel succes toe in jullie verder carrière als voetbalster en hoop jullie nog vaak met veel plezier te zien spelen.
Tot slot is dit team veel dank verschuldigd aan leidster Dee, de ouders, de wasdames, de vele vlaggers, Viradj en Ton, trainers Marieke en Robert en tot slot onze vaste scheidrechter André van Rumpt. Als team krijg je wat je verdient en daar hebben we zeker niet over te klagen gehad.

Theo Vens