Deze keer moesten we weer vroeg verzamelen. Union uit in Malden was vandaag onze tegenstander. We konden er weer tegenaan want ook deze keer treffen we een sterke tegenstander.
Op de training hebben we geoefend met druk op de bal te zetten. Het was te zien dat die oefening geholpen had. We begonnen fel aan de wedstrijd en wonnen ook veel duels. Met wat pech voor ons kwam Union toch op voorsprong en wist deze geheel tegen de verhouding uit te breiden. Hoewel we er hard voor streden wisten ze met een paar mooie combinaties door onze verdediging te komen.

Mick als aanjager was overal te vinden om ballen af te pakken. Viktor hield het team op de been door een paar katachtige reddingen. En Job gaf met zijn rushes de Union spelers het nakijken. David gooide zijn kracht in de duels en Boris toonde zich strijdbaar. Tim en Luuk probeerden met individuele acties de tegenstanders het nakijken te geven. Finn probeerde de counters eruit te halen en Wout toonde zich weer met snelheid als laatste man.

Het was hard werken en in de 2e helft werd het klasse verschil meer duidelijk. Union was een maat te groot voor ons en ze liepen al snel uit. De frustratie aan onze kant nam toe en de onderlinge sfeer werd bij tijden wat grimmiger. Het valt niet mee om ons stinkende best te blijven doen als de andere teams veel beter zijn. Toch moeten we hier als team even doorheen. Samenwerken, je taak uitvoeren en proberen een goal te maken. Daar gaan we ons op richten, dan komt het resultaat vanzelf een keer. En die goal, ja die viel in de laatste minuut uit een penalty. Zo hadden we toch weer een beloning van het harde werken. We houden vol en blijven ons best doen, hier worden we als team iedere week een beetje beter van. Al is dat misschien moeilijk om te begrijpen. De trainers zijn trots, zolang we als team maar blijven strijden. Volgende week weer een nieuwe kans.

“Voetbalschoen, voetbalschoen, voetbalschoen, we worden KAMPIOEN!”